एकदा लता मंगेशकर कोकणात गाण्याचा कार्यक्रम करण्यासाठी मुंबईहून निघाल्या. सहाजिकच त्यांचा बरोबर समूहगायकही होते. लता ताई पुढच्या गाडीत बसून चालल्या होत्या आणि समूहगायकांची गाडी, त्यांचा मागे होती. अचानक, समूहगायकांची गाडी बंद पडली. लता ताई पण गाडी दुरुस्त होईल म्हणून थांबल्या. पण गाडी दुरुस्त व्हायला वेळ लागणार असल्याने समूहगायकांमधील काही जणं लता ताईंना म्हणाली की तुम्ही पुढे गावात जाउन पोहोचा आणि आराम करा, आम्ही मागून येत आहोत.ठरल्यानुसार लता ताई गावात पोहोचल्या आणि समूहगायक येई पर्यंत आराम करत होत्या.
संध्याकाळी, कार्यक्रमाची वेळ होत आली तरी समूहगायक आले नव्हते. आयोजकांना लता ताईंनी सांगितले की समूहगायक असल्या शिवाय हा कार्यक्रम होऊ शकत नाही. आयोजक चिंतीत झाले. तेवढ्यात त्यांचातील एक जण म्हणाला की आपल्या गावातल्या नाटक-मंडळीतील समूहगायक ह्यांचा मदतीस पाठवू. आयोजक खूष झाले. लता ताई पण निश्चिंत झाल्या.
ठरल्या प्रमाणे कार्यक्रम चालू झाला. लता ताई आणि गावातले समूहगायक. देवाला नमन करून कार्यक्रम सुरू करायचा, म्हणून लता ताईंनी पहिलं गाणं म्हंटलं-
ब्रम्हा विष्णू आणि महेश्वर सामोरी बसले,
मला हे दत्तगुरू दिसले, मला हे दत्तगुरू दिसले
समूहगायक गायला लागले-
हिला गं बाई, दत्तगुरू दिसले,
हिला गं बाई, दत्तगुरू दिसले !!!
1 टिप्पणी:
Waa lai bhari!!!!!!!!!!!!!!!!!
टिप्पणी पोस्ट करा